دامن معشوقت اندر چنگ نيست

ننگ بادت هر دو عالم جاودان

گر دو عالم بر تو بي‌او تنگ نيست

پيک راه عاشقان دوست را

در زمين و آسمان فرسنگ نيست

مرغ دل از آشياني ديگر است

عقل و جان را سوي او آهنگ نيست

ساقيا خون جگر در جام ريز

تا شود پر خون دلي کز سنگ نيست

آتش عشق و محبت برفروز

تا بسوزد هر که او يک رنگ نيست

کار ما بگذشت از فرهنگ و سنگ

بيدلان عشق را فرهنگ نيست

راست نايد نام و ننگ و عاشقي

درد در ده جاي نام و ننگ نيست

نيست منصور حقيقي چون حسين

هر که او از دار عشق آونگ نيست

شد چنان عطار فارغ از جهان

کسمان با همتش هم سنگ نيست