مرد نمی‏دانست که به کجا می‏رود. نمی‏فهمید که حمله دوباره به سراغش آمده. اگر می‏دانست که در آن باد شدید از خانه بیرون نمی‏زد. حتی اگر شیرین سرش داد می‏کشید. حتی اگر او را کتک می‏زد. حتی اگر شیرین خودش را می‏زد و به او می‏گفت که از جلو چشم‏های آنها دور شود.
طوفان شروع شده بود و او نمی دانست. باد برگ‏های خشک درختان و خاک و آشغال خیابان را در هم می‏پیچید و به هوا می‏برد. خاطرات شب گذشته جلو چشمانش می‏آمد و می‏رفت؛ خاطرات سال‏های گذشته هم. صحنه‏ها ظاهر می‏شدند، مرد را خوش‏حال می‏کردند، ناراحت می‏کردند، گیج‏ می‏کردند و می‏رفتند و مرد از روی عادت می‏رفت به طرف میدان امام.
...

پیش از هر سخن پیشنهاد می کنم که  یک یادداشت مهم را بخوانید. [لینک]

اشاره: نام این داستان «مرد طوفان» و به قلم امیر عباس جعفری است. انتشارات صریر (بنیاد حفظ آثار)، مجموعه داستانی را با عنوان «ویزای بهشت» در دست انتشار دارد که یکی از شاخص ترین داستان های آن «مرد طوفان» است. این داستان در دو جشنواره سراسری داستان کوتاه نویسی در کشور بالاترین رتبه را کسب کرده و کارشناسان با توصیف هایشان حسابی نویسنده را شرمنده کرده اند. مجتبی شاکری، مدیر وقت دفتر ادبیات داستانی بسیج طی مصاحبه ای گفت:«داستان های کوتاه این نویسنده در سطح جهانی است و ما اگر چه در رمان به توفیقی دست نیافته ایم ، اما در بخش داستان‏کوتاه حرف‏های زیادی برای گفتن به دنیا داریم.» ادامه‏ی یادداشت...